عوامل نافرمانی بنی اسرائیل

شاید مهمترین عوامل نافرمانی آنها :

١. ضعف در باور و ایمان به پیامبری حضرت موسی ع.به عنوان یک فرمانده به او نگاه می کردند تا یک پیامبر عظیم الشأن،حتی برخی از فرمان

او نیز سرپیچی کردند.

٢. سستی در تقوی و ترس از خدا که منجر به سرپیچی و ارتکاب گناه بدون مهابا شد.

٣. ضعف نفس و ترس از استبداد گران و تسلیم و خضوع در برابر آنها ،خو گرفتن به مظلومیت و سرانجام ترک جهاد در راه خدا.

٤. توجه به زندگی دنیوی بیش از دنیای اخروی که منجر به رخنه کردن دوستی دنیا در دلهایشان شده و تمسک بیش از اندازه به دنیا همانند بعضی از مسلمانان در این زمان.

٥. همه گیر شدن خودپسندی در میان آنها به صورتی که بعضی از آنها خود را برتر از موسی و هارون علیهما السلام می دیدند و هرگز زیر بار فرماندهیشان نمی رفتند.

آیاتی از قرآن کریم  یاد آور می شویم که حب نفس و کبر ورزی از جمله آفات اخلاقی است که بسیاری از انسان ها را هلاک وبه پرتگاه جهنم سوق می دهد کِبرورزی در بسیاری عامل اصلی رویگردانی مردم از اطاعت وتأیید پیامبران شد و منجر به ایجاد احساس برتری بر پیامبران و اوصیای خدایند که آنها ثروتمند تر ،عالم تر ،توانمندتر و سران قومند (واز لحاظ جایگاه دنیوی از پیامبران واوصیاء در مقام ودرجة بالاتر هستند) خداوند فرمود:

وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿۳۴﴾

(و[ما] در هیچ شهرى هشداردهند هاى نفرستادیم جز آنکه خوشگذرانان آنها

گفتند: (ما به آنچه شما بدان فرستاده شد هاید کافریم).

خود را از هر پیامبر و وصی وهر رهبری که از طرف خدا برای امور دین ودنیا

برگزیده شود, بالاتر می دانند وبه آنچه که خدا به آنها عطا فرموده رشک می

ورزند.

خداوند در این باره فرمود:

أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَیْنَا آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَآتَیْنَاهُمْ مُلْکًا عَظِیمًا ﴿۵۴﴾ فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ صَدَّ عَنْهُ وَکَفَى بِجَهَنَّمَ سَعِیرًا ﴿۵۵﴾ (آیا حسد می ورزند با مردم چون آنها را خدا بفضل خود برخوردار نمود که البته ما بر آل ابراهیم کتاب وحکمت فرستادیم وبه آنها ملک و سلطنتی بزرگ عطا کردیم * آنگه برخی کسان بدو گرویدند وبرخی کسان راهزن دین ومانع ایمان با او شدند وآتش افروخته دوزخ کیفر کفر برای آنان بس است).