سرگردانی امت<ادامه>
طاغوت آنها را به جنگ با ملتهای اسلامی دعوت می کند, از ترس مجبور به همکاری می شوند وبه جنگ اولیای خدا می روند و وحرمت مؤمنان را پایمان می کنند, پس چه حالی بدتر از این حال وچه کفری بالاتر از این که به یاری دشمنان خدا برخواسته اند,
خداوند می فرمایند:
(کسانى که ایمان دارند, در راه خدا پیکار م ىکنند, وآنها که کافرند, در راه طاغوت (بت وافراد طغیانگر). پس شما با یاران شیطان, پیکار کنید! (واز آنها نهراسید) زیرا که نقشه شیطان, (همانند قدرتش) ضعیف است).
ترس از کشته شدن به دست طاغوت را بهانه می کند این عذر بدتر از گناه است وقابل قبول نیست, اگر چاره ای جز بردوش گرفت سلاح نباشد باید آن را به روی طاغوت نشانه گرفت نه برای یاریش,
خداوند می فرمود:
(کسانى که فرشتگان (قبض ارواح), روح آنها را گرفتند در حالى که به خویشتن ستم کرده بودند, به آنها گفتند: (شما در چه حالى بودید? (وچرا با اینکه مسلمان بودید, در صف کفار جاى داشتید?) گفتند: (ما در سرزمین خود, تحت فشار ومستضعف بودیم) آنها ( فرشتگان) گفتند: (مگر سرزمین خدا, پهناور نبود که مهاجرت کنید?) آنها (عذرى نداشتند) وجایگاهشان دوزخ است, وسرانجام بدى دارند).
همچنین می فرمود:
قالَ الَّذینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذینَ اسْتُضْعِفُوا أَ نَحْنُ صَدَدْناکُمْ عَنِ الْهُدی بَعْدَ إِذْ جاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمینَ32وَ قالَ الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ إِذْ تَأْمُرُونَنا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَنْداداً وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ وَ جَعَلْنَا الْأَغْلالَ فی أَعْناقِ الَّذینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلاَّ ما کانُوا یَعْمَلُونَ33
((اما) مستکبران به مستضعفان پاسخ مى دهند: (آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم بعد از آنکه به سراغ شما آمد (وآن را بخوبى دریافتید)?! بلکه شما خود مجرم بودید!) * ومستضعفان به مستکبران مى گویند: (وسوسه هاى فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهى ما شد), هنگامى که به ما دستور میدادید که به خداوند کافر شویم وهمتایانى براى او قرار دهیم!) وآنان هنگامى که عذاب (الهى) را مى بینند پشیمانى خود را پنهان مى کنند (تا بیشتر رسوا نشوند)! وما غل وزنجیرها در گردن کافران مى نهیم, آیا جز آنچه عمل میکردند به آنها جزا داده مى شود?).
ترک جهاد و ترک امر به معروف ونهی از منکر همانند یاری وهمکاری طاغوت حرام است, عزلت جستن از مسلمانان تکلیف را ساقط نمی کند, مسلمان نیست کسی که به امور مسلمین اهتمام نورزد, گرچه فقیه عالم باشد یا ادعای نیابت امام زمان ع کند. پسندیده است که فرد مسلمان به قلب خویش رجوع کند ودر آن نگاهی بیفکند, ازچه سرشار است, ترس از خدا یا ترس از طاغوت, چون این دو در یک مکان جمع نمی شوند, ترس از خدا, طاغوت را در چشم مسلمان خوار وحقیر می کند, کوچک وکوچکتر حتی از یک حشره هم کوچکتر می کند, وهیچ گونه تأثیری بر او وتصمیم هایش ندارد, مگر هنگامی که تقیة واجب پیش آید, که خداوند می فرمود:
(آیا ندیدى کسانى را که (در مکه) به آنها گفته شد: (فعلا) دست از جهاد بدارید! ونماز را برپا کنید! وزکات بپردازید) (اما آنها از این دستور, ناراحت بودند), ولى هنگامى که (در مدینه) فرمان جهاد به آنها داده شد, جمعى از آنان, از مردم مى ترسیدند, همان گونه که از خدا مى ترسند, بلکه بیشتر! وگفتند: (پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرر داشتى?! چرا این فرمان را تا زمان نزدیکى تاخیر نینداختى?) به آنها بگو: (سرمایه زندگى دنیا, ناچیز است! و سراى آخرت, براى کسى که پرهیزگار باشد, بهتر است! وبه اندازه رشته شکاف هسته خرمایى, به شما ستم نخواهد شد)
