به راستی که خداوند متعال با توجه به حکمت ودانش وعلم خویش خواست که خود
را به انسان ها بشناساند و بخاطر اینکه او عظیم و بزرگ است وشناخت دقیق وحقیقت
او امکان پذیر نخواهد بود مگر با فنا و نابودی در ذات او که پاک ومنزه است. واین معنی
وسخن هرچند که در گفتار و زبان حال مردم خیلی ساده و قابل درک برای آن ها به نظر
می رسد ولی بعنوان یک طریق سیر به سوی اوست که مردم از آن غافل شده اند چون که
خیلی از امور وجود دارد که انسان از آن ها غافل می شود آنهم به دلیل این که این امور
این قدر بدیهی هستند که انسان درزندگی روز مره همیشه با آن ها روبرو بوده وزندگی او
پر از این امور است و به همین سبب انسان آن ها را احساس نمی کند چون از روزی که
قوای حسی وعقلی انسان شروع شد این امور ظاهر و آشکار و بدیهی بوده است و ظهور آن
ها ثابت شده است. و این ظهور و اثبات در ظاهری است که انسان آن را احساس نمی کند
یعنی انسان همیشه با آن روبرو است ولی آن را احساس نمی کند.
برای مثال انسان احساس نمی کند که دارای یک قلبی است که می تپد واین قلب به
صورت منظم وتنظیم شده است واز بدو تولد بدون هیچ گونه تغییری کار می کند. لیکن
به محض این که این قلب مضطرب شود وبترسد ویا صدمه ببیند وجود آن احساس می
شود.
پس این جهان هستی و این مخلوقات را خداوند به طور عموم آفریده است آن هم با
نظم و دقیق و دارای دقت و تنظیمی بی نهایت است تا بتواند به وسیله این تنظیم
پابرجا باشد واستمرار داشته باشد وعموم مردم نیز این وجود یعنی "نظم وترتیب" را درک
نمی کنند و همواره از آن غافل هستند پس چگونه از خالق آن غافل نباشند لذا از
ضروریات است که خداوند یک شخص امین وامانت دار را بفرستد تا مردم را در خصوص
امری که از آن غافل هستند یادآوری بنماید وآن ها را متذکر سازد.
از بزرگترین دانشها و حکمت و از بزرگترین دلایل این است :
امر ودستوری که با شدت هرچه تمام ظاهر شده و صادر شد و مردم از آن غافل و ناآگاه هستند به محض این
که به مردم یادآوری شود و آن ها را متذکر سازد آن ها شروع به سوال کردن وتعجب در
خصوص غفلت خود از این امر می نمایند واز خود سوال می کنند که: ما چرا این گونه
ازاین امر غافل ماندیم مارا چه شده است؟ ولی نفس انسانی به چیزهایی که در اطراف او
باشد متعلق و وابسته می ماند.
چیزی که از او خواسته شده است و باید انجام دهد کمال خویش است که
باید خود را به کمال برساند و رسیدن حقیقی به چیزی که خیر وصلاح او در آن باشد.
چیزی که دنیا در زمان ظهور امام مهدی عج با آن روبرو خواهد شد اتمام حجت بر
جهانیان است. فلذا هر چیزی که موافق با وجود انسان به صورت تکوینی بوجود می آید را
انسان همواره از آن غافل بوده است وآن را احساس نمی کند مگر این که یک حرکت
ترسناک واضطراب آور بوجود آید تا اورا از این غفلت بیرون بیاورد. ویا این که یک
حرکت وسیره ای بوجود آید که اورا آگاه سازد.
وبه همین دلیل است که خداوند آیات ونشانه ها را برای بیم دادن ویادآوری میفرستد.
در بعضی اوقات احیانا این موارد یادآوری وراههای تذکر در همان جهانی که
انسان در آن زندگی می کند متجلی و آشکار می شود ویا در درجه ای بالاتر از این جهان
هستی واگر شخص مادی بود به وسیله اسباب مادی بسوی او می آید واگر اسباب مادی
برای رجوع او به حق وحقیقت ناتوان ب ودند پس راههای دیگری را با او طی خواهد کرد.
واین راهها موافق وهمراه با روش ها واسباب مادی خواهند آمد وبه همین دلیل مثلا
وقوع زلزله و یا حوادث به خاطر این است که انسان خود را در برابر قدرت خداوند
ضعیف و عاجز ببیند همان قدرتی که در حجت او که یادآوری انسان هاست ظاهر شده است.
