مخالفت با فرستادگان موعود

خداوند انس و جن و تمام دنیا را به این خاطر آفرید که او را عبادت کنند، تا عبادت قلبى و یک معرفت حقیقی نسبت به او پیدا کنند ، و نه عبادت ظاهری که سودی برای صاحبش نداشته و ضرری را از او دفع نمی کند ، و برای رسیدن به حقیقت و معرفت خدا، بایستى راههایى باشد که

انسان را به این مقصد برساند ، چرا که خداوند از صحبت مستقیما و بدون واسطه با انسانها منزه است بلکه برای اینکه انسانها خداوند را بشناسند خداوند فرستادگان و پیامبران را برای معرفت خود بصورت راه های آشکار فرستاد ، وکسى که توفیق راهیابى به معرفت را پیدا کند و پیامبران و اوصیاء را الگو قرار داده و در راه آنان گام بردارد برحسب استعداد و صفای دل و پاکى فطرت به درجاتى از کمال می رسد اما اگر کور بوده و عاشق دنیا باشد از راه به در می شود و وارد جهنم می شود و مصداق این آیه :

 (ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْ رجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ الَّلهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِنْ نُور)

(در تاریکی هایى بسیار فرو رود بطوریکه اگر دست خود را در مقابل دیدگانش قرار دهد آن را نمی بیند وهر که را خداى نور نبخشد هرگز روشنى نخواهد یافت)

 

و نکته مهم شناخت حال مردم در برخورد با پیامبران و دریافتن این نکته که چرا مردم آنها را تکذیب می کردند و چرا همیشه اکثریت فرستادگان را تکذیب می کردند وجواب سؤال در این آیه است :

(وَأَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ رُسُلاً کُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لا تَهْوَى أَنْفُسُهُمْ فَرِیقاً کَذَّبُوا وَفَرِیقاً یَقْتُلُونَ )

(وما برای آنها فرستادگانى ارسال کردیم وهر گاه که پیامبران ما آنها را به راه راست هدایت کردند چون به مذاق آنها خوش نمی آمد عده ای از آنها پیامبران را تکذیب کردند و عده ای دیگر پیامبران را کشتند)

وهوای نفس همان درخت خبیثه ای است که دارای شاخه های فراوان است که در دل کافران و اهل شک جوانه زده و آنها از جوانه های این درخت که مانند سر شیاطین است می خوردند و شکم هایشان را از این تاریکی ها پر می کنند بطوریکه دیگر نمی توانند خودشان را ببینند جز هوای

نفس اماره شان را که به هر سو بخواهد آنها را می کشد.

بعضى از انسانها ، نهاد حقیقت حیوانند که به صورت انسانى بینا وشنوا درآمده اند همه هوش و توان خود را در مورد اموالشان بکار می ب ن رد و از هر ضرری ناراحت می شوند و اگر در دین او ضرری حاصل شود اهمیتى نمی دهد .

واین سنت خداوند است که تغییر نمی یابد و آن هنگام که امتى از راه مستقیم خداوند دور می شود و احکام الهی را ترک می کنند و به سوی هوای نفس ودنیا و مناصب می روند که اتباعش فراوان است ... و هنگامی که پیامبر یا فرستاده با اخلاق آسمانى و احکام الهی که مخالف نفس انسانهای منحرف که اکثریت قشر جامعه را تشکیل می دهند می آید ، وهمان کسانى که تابع دنیا هستند ، این دعوت های الهی را تکذیب می کنند چرا که مخالف نفس آنان است و آنها به پیامبران دروغ ها و تهمت های فراوان نسبت می دهند سنتى که در تمامی زمان ها جاری بوده وبه فرستادگان خدا می گفتند ساحر و مجنون و دروغگو و ...

و نکته ای را که می خواهم بر آن تاکید کنم این است که تمامی امت ها منتظر فرستاده موعود خود بودند و آنها را با تمامی اسم ها و صفات می شناختند و در زمان ظلم و ستمی که گریبان گر آنها بوده به سوی خدا تضّرع و زاری والتماس می نمودند که برای آنها پیامبری بفرستد تا آنها را از این خفت وخواری نجات دهد ، ولیکن هنگامى که خداوند ، پیامبر موعود را با تعالیم الهی خود که بر خلاف امیالشان است مى فرستد ، شروع به تکذیب او می کنند واتهام جادوگری وجنون ودروغ را به او نسبت می دهند ، و از او روی می گردانند ، و برخى پا را فراتر نهاده و پیامبران را می کشتند یا به صلیب می کشیدند یا آنها را از شهرشان بیرون می راندند 

و این رویداد و حادثه بزرگ نیز دوباره با بازگشت امام مهدی(ع) تکرارمی شود 

و همانگونه که در روایات ائمه آمده ما به او می گوئیم (ای پسر فاطمه بازگرد که ما را با تو کاری نیست)

...